Kuëb haj al unnen tie~d la~st ván pien in ziennen boek en ging nao d’n dokter. Dae keek ‘m ’s nao en zei: “Ik geef je zeven zetpillen; die neem je een week lang, één per dag, en dan kom je over een week terug op het spreekuur.”
Kuëb kump nao ’n waek terug op 't sprè~koor en d'n dokter vroog um: “En, is de pijn over?”
“Nieje dokter”, zei Kuëb, “die pien is nog precies utzelfde. Die pille hebben gen zak geholpe. Ik haj ze net zo good in mien kónt kunne staeke!”
Tinus moos elken daag met zien pè~rd onder ’n spoartunnelke door. Ma d’n tunnel waas net te liëg en ’t paerd slepte aaltied met zien oeren óvver ’t plafond van d’n tunnel. Op unnen daag waas Tinus dát muuj, pakte unnen hamer en unnen beitel en begoos twië sleuve te hakken vur die oere.
Buurman Leej zoog ‘m aan ’t werk. ’t Waas unne zandwè~g en hae vroog: “Tinus, waorum haalde nì gewoeën wat zand oonder weg?”
“Geej snapt d’r ok niks va”, zei Tinus. “Zien puët kunnen d’r waal door, ma zien oere nì.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten